مسئله خوردگی فولاد و کنترل خسارات ناشی از آن یکی از مسائل چالش برانگیز بوده که توجه بسیاری از محققان و صنعتگران را جلب کرده است. مابین روشهای کنترل خوردگی، پوشش‌های محافظ از قبیل اپوکسی، وینیل استر، پلی‌یورتان و...... بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. علی‌رغم کاربردهای گسترده، این پوششها با گذشت زمان آب و گونههای خورنده را جذب کرده و باعث خورده شدن بستر فلزی و کاهش چسبندگی پوشش می‌شوند. بنابراین پژوهشگران درصدد یافتن راهکارهایی جهت افزایش طول عمر و کارآیی آن‌ها می‌باشند. در پژوهش حاضر، پلی‌آنیلین (PANI) و کامپوزیت‌ آن با چارچوب‌ آلی - فلزی مس (Cu-MOF) با استفاده از روش پلیمریزاسیون اکسایشی درجا سنتز شده و با استفاده از روش‌های پراش پرتو X (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM) و طیف‌سنجی پراش انرژی پرتو X (EDX) شناسایی شدند. سپس wt.% 5/0 از PANI و PANI-Cu-MOF به رزین وینیل استر (VE) بر پایه بیس فنول A اضافه شده و با روش قلم ‌مویی روی فولاد ST37 مانت شده پوشش داده شدند. عملکرد حفاظتی پوشش‌های تهیه شده در خوردگی فولاد ST37 در محلول wt.% 5/3 NaCl در دمای محیط با استفاده از طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) و پلاریزاسیون تافلی به مدت 240 ساعت مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج EIS نشان داد که مقاومت خوردگی (Rcorr) پوشش VE/PANI-Cu-MOF در پایان غوطه‌وری Ω cm2 108 × 04/1 بوده که در مقایسه با VE/PANI (Ω cm2 105 × 31/1) و VE (Ω cm2 105 × 08/1) بیشتر است.