|
دوره 11، شماره 39 - ( فصلنامه علوم و مهندسی خوردگی ( سال دوازدهم ـ بهار 1400) 1400 )
جلد 11 شماره 39 صفحات 34-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
The Effect of the Presence of Glass Flake and Cerium Nitrate Particles on the Anti-corrosion Properties of Phenolic Epoxy. مهندسی خوردگی 2021; 11 (39) :19-34
URL: http://journal.ica.ir/article-1-22-fa.html
URL: http://journal.ica.ir/article-1-22-fa.html
منصور فرزام، نوری آرزو، دانایی ایمان، زارعی داوود. اثر حضور ذرات گلس فلیک و سریم نیترات بر خواص ضد خوردگی اپوکسی فنولیک. نشریه علوم و مهندسی خوردگی. 1400; 11 (39) :19-34
دانشگاه صنعت نفت
چکیده: (230 مشاهده)
به منظور تقویت پوشش اپوکسی فنولیک از پرک شیشه و سریم نیترات استفاده شده است. به همین منظور 6 کدنمونه با ترکیبات مختلف از سریم نیترات و پرک شیشه تهیه و بر روی فولاد ST37 اعمال شدند. خواص خود ترمیمی (سلف هیلینگ) نمونه‌ها در محل خراش توسط تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی انتشار میدانی(FESEM)، نقشه آنالیز عنصری(MAP) و طیف سنجی پراکندگی انرژی(EDS) مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج مقدار %58.52از کمپلکس‌های تشکیل شده در ناحیه ی خراش از سریم نیترات تشکیل شده است (در نمونه.( EP2CN1.5G-04 به منظور سنجش عملکرد ضد خوردگی، تست‌های طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS)، پلاریزاسیون و سالت اسپری انجام شد. تحلیل نتایج این تست‌ها بهبود قابل توجه عملکرد حفاظتی پوشش‌های حاوی پرک شیشه و سریم نیترات نسبت به اپوکسی خالص را نشان داد. نتایج حاکی از این بود که حضور پرک شیشه و ترکیب مکانیزم حفاظتی آن با خاصیت سلف هیلینگ سریم نیترات باعث افزایش Rct (مقاومت انتقال بار) در نمونه 04 نسب به نمونه 01 به ترتیب به میزان 11.2 و 4.8 برابر و پس از 18 روز غوطه وری شده است، این نمونه همچنین دارای بیشترین RP و کمترین icorr نسبت به دیگر نمونه‌های مورد آزمون می باشد. این نتایج رهایش سریم نیترات و ترمیم خراش، درکنار خاصیت مانع و سد بودن پرک شیشه را ثابت می کند. طبق نتایج مشاهده شد که کد EP2CN1.5G-04 دارای عملکرد ضد خوردگی بهتری نسبت به دیگر نمونه‌ها دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
